Dzieje Apostolskie 1,15-17.20-26.
W owym czasie Piotr, powstawszy w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił:
«Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa,
bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu.
Napisano bowiem w Księdze Psalmów: „Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka. A urząd jego niech inny obejmie”.
Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami,
począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania».
Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja.
I tak się pomodlili: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś,
by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą».
I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.
Księga Psalmów 113(112),1-2.3-4.5-6.7-8.
Chwalcie, słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pańskie będzie błogosławione
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony nad wszystkie ludy,
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg,
który mieszka w górze
co w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi nędzarza z prochu
i dźwiga z gnoju ubogiego.
by go posadzić wśród książąt,
wśród książąt swojego ludu.
Ewangelia wg św. Jana 15,9-17.
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej!
Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.
To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem.
Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję.
Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje.
To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».
Św. Lorenzo Giustiniani
Św. Paweł pisze: „O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!” (Rz 11, 33), a psalm mówi: „wy wszystko mądrze uczyniłeś” (Ps 104, 24), to znaczy w twoim Słowie wiekuistym. Jeśli w Słowie i przez Słowo wszystko się stało (J 1,3), kto by wątpił, że doskonale i bezstronnie wybrał swoich uczniów? W Nim bowiem wybrał nas, mówi św. Paweł, przed założeniem świata (Ef 1, 4) […].
Rozpatrzmy wybór Macieja. Apostołowie wybrali Józefa zwanego Barsabą i Macieja, następnie poddali ich wybór temu, który sądzi według serca i „zna serca wszystkich”, aby wskazał, kogo sam wybrał. I On wybrał Macieja, zanim jeszcze rzucili losy, zanim jeszcze świat został stworzony […].
„Wszystko, o co w modlitwie prosicie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie” (Mk 11, 24). Dlatego też Kościół ma zwyczaj modlenia się wspólnie i w zgodzie, kiedy chce o coś prosić Pana. Żaden inny sposób nie ma takiego wpływu na wolę Bożą jak modlitwa, jeśli jest wypowiedziana z wiarą, pogodą, pokorą i wytrwałością. Ciągnięcie losów nie przyniosło szkody wyborowi tego chwalebnego apostoła, skoro, jak mówi Pismo, apostołowie zaczęli od modlitwy; raczej w odpowiedzi na modlitwę Bóg ich zainspirował, aby losowali w tych wyborach. Z drugiej strony Maciej nie otrzymał mniejszej łaski niż Piotr czy inni apostołowie, mimo iż został powołany jako ostatni. Otrzymał Ducha i dary duchowe w pełni, na równi z innymi. Duch Święty, spoczywając na nim, napełnił go miłością, dał mu dar mówienia we wszystkich językach, czynienia cudów, nawracania narodów, głoszenia Chrystusa i odniesienia zwycięstwa w męczeństwie.
Źródło: http://ewangelia.org/rss/v2/evangelizo_rss-pl.xml